ولایت= رسیدن روح انسان به رتبه ای از وجود که از ادراک و توجه به خود و شؤون خود عبور کرده و جز وجود خداوند و اراده و علم او را نمی‌یابد و خود را نیز تجلی و ظهوری از آن وجود بی‌نهایت می‌بیند (بقاء بعد از فناء) و هیچ فاصله ادراکی میان او و خداوند وجود ندارد.
چنین انسانی به سبب اینکه از خودیت و جزئیت عبور کرده و به وجود بی‌نهایت و کلیت پیوسته است، دارای عصمت است و اراده‌ای جز اراده الهی در وجود او جریان ندارد و لذا می‌تواند راهبر انسانها به سوی لقاء الله و اتصال قلب و روح آنها به خداوند باشد.
امام معصوم= انسان کاملی که به مقام ولایت رسیده است و ظهور جامع اسماء و صفات الهی شده است.
فرق اولیاء کامل الهی با معصومین در جامعیت ظهور در معصومین است؛ لذا تمام اولیاء غیرامام، تحت تجلی قلب امام قرار دارند و از مجرای قلب او حقایق را مشاهده می‌کنند.