«عرفان» به عنوان یک «ادراک» عبارتست از: شهود قلبی وجود بی‌نهایت خداوند (مقام ولایت)؛ و به عنوان یک «روش» عبارتست از: جاری ساختن ارادهٔ خداوند به جای ارادهٔ خود و جایگزین کردن ادراک او به جای ادراک خویش؛ و به عنوان یک مکتب عبارتست از: تلاش علمی و عملی برای دست‌یابی به نگرش توحیدی به تمام موجودات.
شهود= احساس حضور حقایق فوقانی در قلب و دل.
عرفان شیعی فقاهتی= عرفان بر اساس مبادی تصوری و تصدیقی متخذ از مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام که در چهارچوب فقه و اخلاق جاری است و به اسرار الاعمال و بواطن نظر دارد.
(تفصیل بحث در: «حکمت و عرفان»)