تجلّی= ظهور و بروز یک پدیده در ابعاد و زوایا و قالب‌های مختلف به طوری که نمایاننده برخی از پدیده اصلی باشد.
«تجلّی» در اصطلاح عرفان، ظهور و بروز ذات اقدس الهی در قالب اسماء و صفات و مخلوقات است به طوری که هیچگونه محدودیتی برای او ایجاد نمی‌شود و هیچ استقلالی نیز برای آن ظهور و بروز ایجاد نمی‌شود.